Niet meedoen was geen optie voor Hugo Faber
Op krukken loopt Hugo Faber over het sportterrein. ‘’Ik ga gewoon meedoen aan de Special Olympics Nationale Spelen, ook al mag het niet, ik ga fietsen!’’ Dat deed hij. Met een ingetapete enkel weliswaar. Niet meedoen was geen optie voor Hugo Faber.
Hugo begon 5 jaar geleden met wielrennen bij WSV de Zwaluwen in Deventer. ‘’Daarvoor deed ik aan atletiek. Na mijn training fietste ik altijd langs het wielrenner parcours. Dat leek me écht leuk.’’ Hugo besloot een keertje mee te doen en sindsdien is hij kind aan huis.
De hele familie is actief
‘’Ik vind fietsen leuk. Maar vooral de groep, die is echt heel gezellig!’’ Tijdritten hebben daarom niet zijn voorkeur. ‘’Die vind ik saai. In een groep kun je elkaar tijdens het fietsen uitdagen.’’ Zijn enthousiasme voor de vereniging is ook op zijn familie overgeslagen. ‘’Mijn vader helpt Deacon, omdat hij na een harde val niet meer durfde te fietsen. Nu zit hij bij mijn vader op de tandem en doen zij ook mee aan de Nationale Spelen.’’ Zijn zus is ook vaak op de vereniging te vinden en maakt het clubhuis schoon. ‘’Maar ik ben nog steeds de snelste thuis’’, zegt Hugo stellig.
Van jongen naar volwassen man
Hugo is door het wielrennen veranderd, zowel sporttechnisch, fysiek als mentaal. ‘’Ik ben veel beter en sneller geworden. Ik moet nog wel trainen op de bochten. De pedaal aan de binnenkant van een bocht moet altijd omhoog staan en dat vergeet ik soms.’’ Coach Rick ziet dat hij het maximale uit zichzelf wil halen. ‘’Hij is fanatiek, wil bewegen en beter worden. Ik zie hem gewoon groeien. En niet alleen op het gebied van sport!’’ Hugo is in maart ook op zichzelf gaan wonen, een teken dat hij steeds zelfverzekerder wordt. ‘’Ik woon in Schalkhaar onder begeleiding. Samen met mijn drie beste vrienden die ik ken van school. Dat is is heel gezellig!’’
Trots op goud
Op 8 juni vertrok Hugo met 20 wielrenners van WSV de Zwaluwen naar de Nationale Spelen in de Achterhoek. Ruim 2.000 andere sporters met een verstandelijke beperking doen mee in 21 takken van sport. Tijdens de Nationale Spelen in 2014 in Friesland won Hugo eerder een gouden plak op de 10 kilometer wegwedstrijd. ‘’Ik was toen zo blij dat ik voor het eerst gewonnen had. Na de finish vloog ik op Rick af en knuffelde hem, ik was enorm trots.’’
Naast de wedstrijden was er een spetterende openingsceremonie en een Special Olympics Dorp waar de sporters overnachten. ”De openingsceremonie was echt super”, zegt Hugo. Gastheren Erben Wennemars en Erik Hulzebosch riepen alle sporters per provincie naar binnen. In de vorm van een defilé werden zij onder luid gejuich en applaus verwelkomd door de ruim 10.000 toeschouwers in stadion De Vijverberg. ‘’Wat je normaal op televisie ziet, maak je dan in echt mee. Alle mensen klappen voor je!’’ Team NL bracht samen met Torch Run Nederland en volleybalster Lonneke Slöetjes de Flame of Hope het stadion in. Na het uitspreken van de eed: ‘’Ik ga voor de overwinning, maar door mijn inzet ben ik al een winnaar’’ werd de vlam ontstoken. ‘’Ook kwam Gerard Joling optreden, alle sporters renden toen naar het podium, dat was echt een mooi moment.’’
‘’Wat je normaal op televisie ziet, maak je dan in echt mee.”
Kapotte schoenen
Hugo reed dit weekend de 1 kilometer tijdrit, de 5 kilometer tijdrit en de 25 kilometer wegwedstrijd. ‘’Mijn enkel deed nog steeds een beetje pijn, maar het was wel goed ingetapet.’’ En anders hadden we je gewoon achterop bij de tandem van je vader gezet’’, grapt Rick. Dit weekend kwam Hugo voor meer uitdagingen te staan. ‘’Mijn schoen ging opeens stuk! Opeens zat alleen nog mijn zool op het klikpedaal, mijn schoen was dus in tweeën gebroken! Ik had alleen nog gewone sportschoenen bij mij. Daar mag je alleen mee fietsen als je gewone pedalen hebt. Daarom hebben we de pedalen van mijn fiets moeten omwisselen.’’ Hugo liet zich niet door deze tegenslag uit het veld slaan. ‘’Hugo is positief en gemotiveerd gebleven,’’ zegt Rick en deze instelling wierp zijn vruchten af. Op zijn minst favoriete afstand, de 1 kilometer tijdrit, behaalde hij diezelfde dag alsnog brons.
’’Ik vond het een heel mooi sportevenement. Ik ga dit nooit vergeten!’’
Moe maar voldaan
‘’Vooral de wegwedstrijd staat nog vers in het geheugen. Eigenlijk alle wielrenners van WSV de Zwaluwen waren echt aan het wielrennen. Ze schakelden eerst de concurrent uit en daarna gingen ze onderling strijden’’, vertelt Rick. Hij wil verder vertellen, maar wordt opgehouden. ‘’Nee, René stop dat is mijn patat!’’ In het bijzijn van hongerige wielrenners moet je je eten goed bewaken. ‘’De wedstrijd ging super. Het was wel heel erg warm, maar ik heb doorgezet en toch een bronzen plak gepakt!’’, zegt Hugo met een glimlach. Na de wedstrijd is hij ook even bewusteloos geweest, vanwege de hitte en de spanning die zo’n wedstrijd met zich meebrengt. ‘’Gelukkig was de EHBO er snel bij’’, zegt Rick. ‘’ Ik was helemaal op en klaar. Maar toen ik de bronzen medaille kreeg, voelde ik me héél blij. Ik was ook moe, omdat ik echt alles had gegeven. Straks ga ik weer naar huis en morgen ga ik lekker uitrusten en nagenieten. Ik vond het een heel mooi sportevenement. Ik ga dit nooit vergeten!’’
Fietsen op de Formule 1 baan
Maar heel lang uitrusten kan Hugo niet, want volgende week starten alweer zijn trainingen voor het volgende grote sportevenement. ‘’Ik ben onderdeel van Team NL dat in 2019 naar Abu Dhabi gaat voor de Special Olympics World Games!’’. Met 7.000 sporters is dit ’s werelds grootste sportevenement in 2019. ‘’Ik ben héél blij dat ik naar Abu Dhabi mag. Daar ga ik fietsen op een Formule 1 circuit!’’ Eind november rijdt Max Verstappen daar de laatste Formule 1 wedstrijd van het seizoen. ‘’Ik kan straks als enige zeggen dat ik op dit circuit heb gestaan en gefietst. Dat is zo gaaf!’’
Special Olympics Nederland schreef dit verhaal namens partner Rabo Foundation.