Nog 1 keer met z’n allen
Nog 1 keer met z’n allen ontbijten in het Hilton en daarna was het hosttown programma toch echt voorbij. “Ik vind het niet leuk dat we niet bij elkaar zitten.” Het hield de sporters flink bezig dat het afscheid aanstaande was. “Ik mis ze nu al.” En dat was te merken… Zo dacht judoka Amy dat ze een lekker gekookt eitje had gekozen voor haar ontbijt. Maar je hebt eitjes die voor je gekookt worden en eitjes die je zelf moet koken…
De volgende uitdaging lag bij het uitchecken, want alle landen moesten dat voor 10 uur gedaan hebben. Zelfs een lift te pakken krijgen werd een sport. En uitchecken ging soms sneller dan gedacht: atletes Femke en Cynthia moesten hun tanden nog poetsen en hun tas nog ophalen en hun kamer bleek al afgesloten. Het leuke trouwens van twee weken met elkaar optrekken is dat iedereen weer heel andere ervaringen opdoet. “Moet je dan elke dag een schone onderbroek aan?”
Op verzoek werden er na het ontbijt nog wat filmpjes opgenomen. Zaal Lily werd omgebouwd tot studio. De mediatrainingen van Henk Jan Kerkhoff en Nelli Cooman wierpen hun vruchten af. Nog 1 keer schalde het door de ruimte: “Ik kan het, ik wil het, ik doe het nu.” En zoals zeiler Joost opmerkte: “Ik krijg er gewoon kippenvel van.” Zeilen was vervolgens het eerste team dat naar Abu Dhabi vertrok.
De andere sporters moesten wachten op de bus van 1 uur. Dus nog even tijd om te relaxen: boekje lezen, spelletje spelen, nagels lakken, haren invlechten en lekker kletsen aan de rand van het zwembad. Aan de rand inderdaad, want via Special Olympics Internationaal was het bericht gekomen dat geen enkele Special Olympics sporter, coach of staflid meer gebruik mocht maken van het zwembad. Dat was wel een enorme teleurstelling, en niet alleen voor de sporters. Zeker als je bedenkt dat er in het Hilton maar liefst 7 zwembaden waren. “Nu heb ik m’n zwempak helemaal voor niets meegenomen.” Gelukkig mogen de zeilers nog wel een zwemtest doen morgen.
De opdracht was snel lunchen, want de bus stond gepland om 1 uur. Dat snel lunchen was achteraf niet echt nodig, want de laatste bus met de teams van bowlen, golf en wielrennen vertrok pas om half 6… Er is iets met bussen tot nu toe: of ze rijden een half uur rondjes op een parkeerplaats of ze laten wel erg lang op zich wachten. De zwemmers en open water zwemmers zwaaiden de bussen met sporters uit. Dus ook zij moesten flink geduld hebben. Atletiek was uitgenodigd langs te komen bij een Nederlandse galeriehoudster in het oude centrum van Dubai. Daar kregen ze een hartelijke ontvangst met een mooie rondleiding. Ook mocht er gedanst worden, maar daar hadden de sporters niet zo’n zin in.
Uiteindelijk waren aan het begin van de avond alle sporters in de verschillende hotels in Abu Dhabi aangekomen en ingecheckt. In hotel Pearl Rotana kregen Marcel en Natascha een prachtig compliment van de receptie: “Jullie Nederlanders zijn de Japanners van Europa.” ‘s Avonds gingen de eerste coach meetings van start. En ook hier bleek: veranderen van omgeving brengt soms wat stress met zich mee. Zo kwam Marit melden dat ze spontaan in haar koffer was gevallen.
De dag eindigde voor coaches, staf en media met het opstellen van planningen, het uitzoeken van transport en het verkennen van de omgeving. Beelden van de verschillende sportlocaties vlogen door de groeps app. Met name het zwembad in Dubai zag er prachtig uit. De sporters konden op tijd naar bed. Op naar de eerste trainingen en divisioning.