Eerste medailles voor SO Team NL!
Het was een kort nachtje voor de sporters. En wat schetste ieders verbazing toen het regende vanmorgen. Dat gebeurt dus ook hier wel eens. Het wielrennen werd uitgesteld; de weg was te glad, door de regen en door de olie. Ook zeilen was uitgesteld, maar dit had vooral te maken met de late thuiskomst na de openingsceremonie. Uiteindelijk werden de zeilwedstrijden definitief afgeblazen door de harde wind. De wielrenners kwamen later op de dag wel in actie en reden prima wedstrijden.
De inline skaters kwamen als eerste aan de start. René moest wel erg lang wachten. Eindelijk kwam tegenstander nummer vier zich melden. Extra knap van René dat hij alsnog een pr realiseerde met een mooie vierde plek op de 1000 meter! Ook Sophie haalde een prima vierde plaats op de 100 meter. Op de 1000 meter won Marit brons en Jarno zilver: “Ik ben heel blij met m’n medaille, maar meedoen is belangrijker dan winnen!” Zoveel ervaringen, zoveel nieuwe ontmoetingen, zoveel lol. Want wat is er nou leuker dan je coach in de maling nemen? Jarno en René verstopten zich in de kast op hun hotelkamer (de kasten zijn nogal ruim, dus dat ging makkelijk). Coach Kelly snapte niet waar ze waren gebleven. Totdat ze tot haar grote schrik ineens de kast uit doken.
Op de tennisbaan was het chaos vandaag. Gezegd was dat alleen de mannen zouden spelen en de vrouwen niet. Niets bleek minder waar: Sabien en Imra konden alsnog hun tennisracket in het hotel op gaan halen. Bij gymnastiek kwam allen Arjan in actie. Erik wilde bij de lunch zijn Engels oefenen en vroeg om een glaasje “ennennes sap”.
Team NL Atletiek was een dagje op bezoek bij Healthy Atletes. Dit gezondheidsprogramma biedt alle sporters gratis advies. Of het nou gaat om je gebit, je oren of je voeten. Specialisten als tandartsen en podotherapeuten verlenen deze zorg gratis. Aansluitend kwamen de atleten de handbalsters aanmoedigen. Danny: “Wat een onwijs goeie keeper!” En dat vond ook het publiek dat in groten getale was op komen dagen: “Linda hoort erbij, Linda hoort erbij” klonk het in koor. “Het zou mooi zijn als ze 2-0 maken, dan staan ze er wat relaxter bij!”
Ook Team Judo komt aanmoedigen. De handbalsters speelden hun eerste poulewedstrijd tegen Duitsland. De Duitse ploeg speelde pittig met veel overtredingen. Halverwege de wedstrijd hadden ze al drie gele kaarten. Ook de Nederlandse handbalsters moesten het af en toe met een vrouw minder doen, een keer zelfs met twee minder. Maar daar draaiden de speelsters hun hand niet voor om, ze speelden echt een geweldige wedstrijd en wonnen verdiend met 8-3!
Handbalster Vera gaf een korte maar scherpe analyse van de wedstrijd: “Ik heb iedereen getroost die pijntjes had. Ik heb echt een team gezien. Ik heb zelfvertrouwen dat het team ver gaat komen. Als iemand balverlies had, ging iemand anders het oplossen. Ik denk dat we 1e kunnen worden!”
Na afloop van de wedstrijd leek het wel of het team kampioen was geworden. Samen met familie, vrienden en 38 studenten van de Haagse Hogeschool werd het ene na het andere nummer ingezet. De studenten volgen de sporters enkele dagen voor een studieproject. Zelfs de lokale televisie kwam filmen. Waarschijnlijk kennen ze dit soort uitbundige feestjes hier niet. Op de sportlocaties in Abu Dhabi zijn het luidkeelse gejuich en de enthousiaste aanmoedigingen prima. Op andere plekken, zoals bijvoorbeeld de moskee, is dit zeker niet gepast. Ook het omhelzen en zoenen op straat wordt hier niet gewaardeerd.
Vanuit het prachtige zwemcomplex in Dubai kwam het bericht dat de 1e Nederlandse medaille binnen was: zwemster Jo-Ann behaalde goud op de 400 meter vrije slag. En meteen daarna was het Bart die zilver pakte. Chris eindigde op een vierde plaats op de 100 meter rugslag. Jo-Ann kon het maar niet geloven, zelfs niet toen ze achter het ereschavot stond: “Ben ik echt eerste geworden?”
’s Avonds was de prijsuitreiking van het skeeleren. Jarno, Sophie en Marit kregen hun medaille omgehangen tijdens de medaille ceremonie. Alles bij elkaar duurde dat al ruim drie uur. En vlak voordat René aan de beurt was voor zijn medaille werd besloten dat de uitreiking van dat onderdeel naar de volgende dag werd verplaatst. De emoties liepen hoog op; het kon toch niet waar zijn dat een sporter drie uur lang wacht op zijn medaille en ‘m dan niet krijgt.
Morgenavond gaat René in de herkansing. Laat iedereen die dit leest hem komen toejuichen, dat heeft hij verdiend! Morgen opnieuw veel wedstrijden. De wielrenners kunnen zich voorbereiden op de aanmoedigingen ’s middags van de studenten Sportkunde van de Haagse Hogeschool. Vraag maar aan de handbalsters wat deze extra steun met je doet!