Groot, groter, grootst
De rustdag gisteren had iedereen zichtbaar goed gedaan. Gelukkig maar, want vandaag was er een stuk meer energie nodig. Nog niet voor de wedstrijden, maar om Dubai wat beter te leren kennen. Nou ja, een klein stukje dan. Een stukje vol pracht en praal.
Een deel van Team NL koos er na het ontbijt voor om naar een van de grootste ‘malls’ ter wereld te gaan. Een aanrader, ook als je niet van shoppen houdt. Met een reusachtig aquarium, een ijsbaan en een winkel waar je je eigen snoep kunt maken kom je eigenlijk ook niet aan winkelen toe. Bij terugkomst in het hotel bleken de eerste souvenirs en cadeautjes al gescoord.
“Ik kan niet stoppen met omhoog kijken. Wat is ie groot!” De Burj Khalifa is op dit moment het hoogste gebouw ter wereld. “Als ik hier op vakantie zou zijn, ging ik zeker weten naar boven.” Niet iedereen was er trouwens al van overtuigd om naar Dubai op vakantie te willen. “Vakantie in je eigen huis is net zo fijn.”
Na de lunch, dit keer met wafels als optie, was het tijd voor Dubai Parks & Resorts. Wat een feest! Van de achtbaan tot het smurfen dorp en de Hollywood films. Jammer dat de busreis wat lang duurde. Maar wat wil je, met sporters uit 50 landen heb je heel wat bussen nodig. Het eerste deel viel wel mee, want zoals gymnast Anna heel droog zei: “Ik zie dit niet iedere dag.” Dat de gebouwen groot waren wisten we inmiddels wel. Maar nu was er een gebouw met een gat erin en eentje waar je “doorheen kon lopen”. Het laatste deel van de busreis mocht de chauffeur wel een beetje doorrijden van Anna. En dat lukte, want uiteindelijk arriveerde ook de laatste bus bij het attractiepark.
Over bussen gesproken, gymnast Anne -kamergenote van Anna- is blij dat ze eind dit jaar van de bus af is. Ze is bijna klaar met school en gaat dan werken. Ook gaat ze samen met 9 anderen in een huis wonen, naast haar werk. Vanaf dan geen busjes meer die of te vroeg of te laat komen. Voor Anne is 2019 dus wel een heel spannend jaar, met ook de World Summer Games voor de boeg.
Van de bus tot in het park werd Team NL begeleid door hele aardige vrijwilligers. Ze deden zelfs hun best wat Nederlandse woorden te leren. En een aantal sporters deed juist een poging hun Engels wat te oefenen. Zeker Brian was goed op dreef. Eenmaal in het attractiepark nam hij het voortouw en haalde Natascha over om met de atletiekploeg aan Swallow Falls mee te doen. Oftewel zo nat mogelijk worden. Of niet…want Natascha kwam als een van de weinigen droog het bootje uit. Balen voor Brian. Danny had sowieso de grootste lol, want hij koos ervoor met coach Karien vanaf de kant toe te kijken. “Ik hou niet van splash.” En voor iedereen die het avontuur wil mee beleven, het is gefilmd.
Veel te snel was het alweer tijd om terug te gaan. Inmiddels was het helemaal donker waardoor sommige attracties er nog spectaculairder uitzagen. De busreis terug verliep vlot, waardoor iedereen snel aan tafel kon. Gelukkig maar, want het werd drukker en drukker in de eetzaal. En de eetlust was extra groot, na een middag vol attracties.
Na het eten gingen de sporters naar bed en was er nog een meeting met staf, coaches, dal’s en media. Marcel kondigde hoog bezoek aan voor morgen: zowel de ambassadeur als de consul komen met Team NL kennismaken. Ander bezoek was er nu al: Jan en Ronald vertelden hun avonturen met Torch Run. Zij brengen de vlam door alle zeven emiraten naar de openingsceremonie in Abu Dhabi. Op naar de dag van morgen, met ongetwijfeld weer grootse avonturen. Of misschien nog groter?